Bio
Kamil Jaczyński, urodzony w 1981 roku, jest artystą plastykiem mieszkającym i tworzącym na warszawskiej Pradze. Poza działalnością artystyczną związany jest z branżą muzyczną jako specjalista ds. PR i marketingu muzycznego oraz wykładowca. Jest członkiem Akademii Fonograficznej przyznającej Fryderyki oraz Związku Polskich Artystów Plastyków Sztuka Użytkowa w Warszawie. Jest autorem oprawy graficznej 9. edycji festiwalu „Media i Sztuka” w Darłowie oraz licznych okładek albumów muzycznych, m.in. „Sweet Spot” oraz „Hipnoza”. Jego prace były prezentowane na kilkunastu wystawach indywidualnych oraz kilkudziesięciu grupowych, w tym na międzynarodowych przeglądach sztuki „Kiodygresy” i „50x50”. Wyróżniony przez Fundację Art Vue za prace „NY Drama” i „Time is now”.
Twórczość
Kamil Jaczyński, współczesny polski artysta, specjalizuje się w ekspresyjnych portretach, które eksplorują różnorodność ludzkich twarzy i charakterów. Jego prace charakteryzują się intensywnymi kolorami i dynamicznymi pociągnięciami pędzla, co oddaje złożoność ludzkich emocji. Uprawia neo-ekspresjonizm, wykorzystując techniki mieszane, najczęściej malując akrylem. W swoich dziełach Jaczyński analizuje ludzką kondycję, często przedstawiając postacie zdeformowane, aby ukazać głębokie, ukryte przeżycia bohaterów. Wpływają na niego artyści tacy jak Jean-Michel Basquiat, Karel Appel, Georg Baselitz i Andrzej Cisowski. Tematyka jego obrazów obejmuje zarówno obserwacje codziennego życia, jak i nawiązania do dystopijnej literatury oraz filmów science fiction. Obecnie pracuje nad serią „Nowa Rzeczywistość”, która stanowi metafizyczną refleksję nad ludzkim duchem i czasem. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmują motywy czaszek, które symbolizują jedność i równość ludzi ponad wszelkimi różnicami. Jego sztuka balansuje na granicy realizmu i abstrakcji, zapraszając odbiorców do głębszych refleksji nad esencją człowieczeństwa.
Praktyki
ekologiczne
Jaczyński w swojej twórczości często wykorzystuje stare książki, gazety oraz tekturę falistą. Papierem pokrywa płótna, tworząc unikalne warstwy do malowania, a z kartonu i tektury wykonuje maski, które zdobi fragmentami niechcianych encyklopedii. Dzięki tej technice treści spod warstw malatury dodają pracom dodatkowy wymiar, podkreślając ich ponowne użycie i nadając nową wartość niechcianym materiałom.
